kp alana

[karta=Alan Regan | Alex Høgh Andersen]
[karta1][/karta1]
[karta2]
[align=center]PODSTAWOWE INFORMACJE[/align]


Imię i nazwisko: Alan Regan.
Data urodzenia: 21.04.1994.
Miejsce urodzenia: Kenmare.
Stan cywilny: kawaler.
Adres zamieszkania: Railway Rd, wynajmuje.
Miejscowość zamieszkania: Kenmare.


[align=center]RODZINA I ZWIĄZKI[/align]


Imię ojca: Albert Regan.
Imię matki: Astrid Regan.
Inni krewni: wujkowie, ciotki, kuzynostwo.
Zwierzęta domowe: brak.

Partner: Marie Gardner.
Potomstwo: brak.
Orientacja seksualna: heteroseksualny.


[align=center]WYKSZTAŁCENIE I PRACA[/align]


Wykształcenie: ukończył Garda College w Templemore.
Posiadane uprawnienia:

• prawo jazdy kat. B,
  
• żeglarskie,
  
• pozwolenie na broń (nawet jeśli nie używają),
  
• kwalifikowany kurs pierwszej pomocy.

Stanowisko: Funkcjonariusz Garda.
Miejsce pracy: Kenmare Garda Station.
Dodatkowe zajęcia: brak.


[align=center]KARTA MEDYCZNA[/align]


Choroby: wieku dziecięcego.
Alergie: truskawki.
Uzależnienia: papierosy. Ale nie pali w domu.
Kontuzje/urazy: skręcony lewy nadgarstek za dzieciaka.
Przyjmowane leki: brak.

Ubezpieczenie: tak.
Karta medyczna: tak.
Karta DPS: tak.

[/karta2]
[karta3]
[align=center]HISTORIA[/align]


Rodzina Regan jest jedną z tych, które w miasteczku przebywają od pokoleń. Można odnieść wrażenie, zresztą słuszne, że swoje korzenie na tych ziemiach zapuścili na tyle głęboko, by nie być w stanie choćby odważyć się pomyśleć o jakimś innym miejscu, w którym mogliby zamieszkać. On, jeden z wielu rybaków wiernie pracujących dla Foleya, trochę pozbawiony świadomości, a może wiary w siebie, by zebrać się w sobie i spróbować wywalczyć coś lepszego. Ona, krawcowa, której daleko do kobiet pracujących u boku projektantów, cudotwórczyni, która odratowała nie jedne spodnie przed rychłym wylądowaniem w śmietniku, a na co praktycznie nikt z ich otoczenia nie może sobie pozwolić. Rodzina biedna i żadnym przekłamaniem nie byłoby wtrącenie określenia skrajnie. O tym, że nie głodowali mógł świadczyć jedynie fakt zabierania co gorszych ryb z połowu, które wstyd było sprzedawać. To wspomnienie wszechobecnego smrodu ryb jest pierwszym i najczęstszym przychodzących do głowy młodemu Alanowi. Kolejnym był nieustanny niepokój matki, kiedy ojciec wypływał. Jak pod nieco krzywym uśmiechem ukrywała smutek, jak kładła go nieco szybciej spać i nuciła kołysanki, bo zdawała sobie sprawę z tego, że nie jest wystarczająco silna, by udawać jeszcze godzinę dłużej. Miała piękny głos.
Był ruchliwym, ciekawskim dzieckiem. Nie rozumiejąc takich pojęć jak bieda czy bogactwo, jeszcze wtedy wydawał się ukazywać jako beztrosko wesoły jedynak, którego wszędzie było pełno. Dopiero, kiedy poszedł do szkoły pierwszy raz zderzył się z podziałem. Nie rozumiał czemu on i dzieciaki z jego okolicy były szykanowane przez rodziców innych rówieśników, którzy mieli nieco czystsze i lepiej dopasowane ciuchy. Był pilnym uczniem praktycznie od samego początku. Jego niepohamowana chęć wiedzy (często jednak bezużytecznej) sprawiała mu tyle samo przychylnych opinii wśród nauczycieli, ile niechętnych spojrzeń u tych bardziej leniwych kolegów z klasy. Dość szybko dowiedział się, że aby coś osiągnąć w życiu, trzeba się uczyć. Uczyć i jeszcze raz uczyć; jedna z nauczycielek powtarzała to do znudzenia, a mimo to zawsze słuchał jej z tym samym zaangażowaniem, robiąc dokładnie, co radziła.
Ojcu zaczął pomagać w wakacje, kiedy skończył dwanaście lat. To on nauczył go więzów, zahartował charakter by nie był mazgajem i zaraził miłością do żeglugi, aczkolwiek ryb to on nigdy nie lubił łowić. Niefortunnie następnego lata pierwszy raz nabawił się urazu - skręcił sobie nadgarstek podczas sztormu; zawód w spojrzeniu ojca zapamiętał na długie lata. Nie ból, strach też odszedł w niepamięć. To fakt, że ojciec się nim rozczarował wstrząsnął w nim do tego stopnia, że od tamtego czasu obsesyjnie starał się być najlepszy. By udowodnić mu, że wcale nie jest beznadziejnym synem. I nie jest darmozjadem (nigdy go tak nie nazwano, ale fakt, że nie mógł pomagać ojcu dość mocno nadszarpnął wtedy jego pewność siebie).
Kolejne lata nie przyniosły zbyt wielu drastycznych zmian; jego rodzice wciąż pracowali w tych samych zawodach, a niechęć do rodziny Foley osiągnęła swoje apogeum, kiedy jego największą szkolną rywalką była jedna z nich. Młody Regan zaczął uczyć się duńskiego z własnej inicjatywy, spotkał też Marię, dwa lata starszą od siebie dziewczynę, której, nie wiedząc wtedy jak - zawrócił w głowie. Szkołę ukończył z wyróżnieniem, ale ledwo udało mu się zdobyć stypendium, które umożliwiło mu kontynuować plany. Denerwował się wypełniając formularz, nie był przecież do końca pewny czy ktoś z takiej rodziny mógł obejmować podobne stanowisku. Jak się okazało - było to możliwe. Związek z dziewczyną przetrwał chwilowy dystans między młodymi, bo i Alan starał się przyjeżdżać do domu najczęściej jak mógł. To był okres, kiedy młodzik postanowił zacząć trenować boks, by mieć pewność, że będzie w wystarczająco dobrej formie.
Zdobywając uprawnienia wrócił do Kenmare i zaczął pracę. Niedługo później, bo po trzeciej wypłacie postanowił wynająć mieszkanie i zacząć żyć na własną rękę spełniając zarówno swoje marzenia, ale pomagając w tym samym swojej partnerce.
Do tej pory obyło się bez większych dramatów zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Regan wśród przełożonych zdobył opinie sumiennego i pracowitego młodzika, a wśród mieszkańców kolesia, który nie odpuszcza nikomu, kto tylko złamie prawo; nie jest to do końca prawdą, bo doskonale znając kiepską sytuację materialną mieszkańców przymyka oko na zdecydowanie zbyt wiele kwestii.


[/karta3]
[karta4]
[align=center]DODATKOWE INFORMACJE[/align]


Cechy pozytywne: Prawdomówny; uczciwy; ambitny; cierpliwy; punktualny; troskliwy; opiekuńczy; pracowity; sumienny; towarzyski; spostrzegawczy; empatyczny; rodzinny; honorowy; pewny siebie; odważny; bezinteresowny; pomocny; ma spory dystans do siebie; czarny humor(?) - trudno stwierdzić czy to pozytyw czy negatyw.

Cechy negatywne: Mściwy; nietolerancyjny; nieufny; w pewnym stopniu rasista, co zatrzymuje dla siebie; uparty; nietaktowny; ironiczny; pamiętliwy; zawzięty; często oschły dla osób, na których mu nie zależy; butny.

Lubię: Ambitnych ludzi; psy; aktywnie spędzać czas na świeżym powietrzu (jeździć na rowerze, wspinać się, pływać kajakami itd.); boks (trenuje od przeszło sześciu lat); duński (zaczął się uczyć mając piętnaście lat zafascynowany Madsem Mikkelsenen - skrycie marzy, że się kiedyś spotkają i zaimponuje mu znajomością języka); pływać; słuchać muzyki; prowadzić (ma dość ciężką nogę); wieczory; zimę; stare kino i muzykę; odkrywać nowe miejsca; sok pomarańczowy; lody czekoladowe; rum z colą i lodem (to jedyna opcja, w której toleruje colę); rywalizację; wyzwania.

Nie lubię: Obcych; rodziny Foley; ryb; truskawek; białego wina; rozpieszczonych dzieciaków; lenistwa; plotek; wykorzystywania; tańczyć; upałów; gazowanych napoi.

Osiągnięcia:

• Był pilnym i zawziętym uczniem; wierzył w to, że dobre wyniki pomogą mu nie skończyć jak rodzice, przez co praktycznie rok w rok kończył z bardzo dobrymi ocenami.
  
• Posługuje się duńskim tak dobrze, jakby to był jego pierwszy język. Długo zajęło mu wyzbycie się akcentu, ale ostatecznie mu się to udało. Czasem, kiedy gdzieś wyjeżdża z Marie i chcąc zbyć zagranicznych, zagubionych turystów udaje Duńczyka, który nie rozumie, co się do niego mówi.
  
• Alan za największe swoje osiągnięcie uznaje to, że udało mu się zostać Funkcjonariuszem Garda; na chwilę obecną sumiennie pracuje nad tym, aby piąć się go szczeblach kariery i nie skończyć możliwie jak najwyżej.
  
• W pewnym sensie uważa za sukces to, że udało mu się znaleźć idealną partnerkę. Marie była jego trzecią dziewczyną, ale pierwszą miłością. Trudno mu określić moment, w którym bardziej zaczął troszczyć się o nią, niż o siebie samego i kiedy to ona stała się głównym powodem jego starań. Nieprzerwanie są ze sobą od czasów szkoły średniej; ze względu na różnicę wieku Alan na początku starał się ukrywać związek przed rodzicami, ale ostatecznie ci bardzo polubili dziewczynę.

Plotki o postaci:

• W miasteczku nie ma praktycznie nikogo, kto by nie wiedział o niechęci, jaką darzy Foleyów. Niektórzy twierdzą, że to przez fakt, że w szkole podkochiwał się w Maevie, a ta dała mu kosza. Co gorsza, zażartość, z jaką kłóci się ta dwójka jest dla niektórych niezłym powodem do kolejnych spekulacji, że wcale mu nie przeszło.
  
• Podobno najbardziej zawzięty.. gliniarz. Jeżeli złapie cię na łamaniu prawa, nie odpuści i możesz liczyć na mandat. Niby tak odrabia ubogie dzieciństwo, na siłę starając sobie wyrobić jak najwyższą premię.
  
• Niby od liceum trzyma się z tą swoją dziewczyną, a jakoś nie kwapią się do ślubu. Pewnie jedno z nich nie może mieć dzieciaków, bo to niemożliwe, żeby nic jeszcze po tylu latach nie było. Żyją na kocią łapę, a starzy Reganowie tacy pobożni!
  
• Niektórzy są święcie przekonani, że Alan sypia z obiema bliźniaczkami. Bo z jedną jest w związku, a z drugą razem pracuje i na pewno czasem przez przypadek je pomylił. Zboczeniec!

[/karta4]
[/karta]